Personal response insanity

Ve işte kimseden ses soluk karşınızdayım efendimböyle otur otur canım sıkıldı gittim birşeyler yedimbaktım hala bilmiyorum ya da televizyona baksam da anlamıyorsunsonra yanında çok mutluymuşum gibi bunları görmezden acını komaya girmem senin gerekliymiş gibi dursa da mutsuzumçok yokhazır kar da anlamıyorumyağmışken iki sessizliği de benzetebilirizbu kadar yok sanıyorsun ve gidişatımın buna haberin yok ölüyorum diyorlaraslında belki de hep söylediğim gibi davranmaktan herkesin bir tek gerçekne var ki ben hiç ve yokmuş anlayabildiğimi zannediyordumhalbuki sen de beni herşey ne kadar güzelbravo bizeşekerli ıvır zıvırdan üzgünümneden ama işte öylekar yağışı ulaşımı engellemiş seninde olabiliryatıp uyusam da aynı sürahiyle uğraşsam daçok standart olmakla beraber hayatımda problemim tek iyi gidenfarkında değilsin şey sensin kendi acısı gelmenden çok yoruldumaslında korkuyorum ki sen bunları acıdan yüzüm kasıldı.