Armut musun aptal mısın anlamadım

Tam günlerime iyi başlarken o kadar yumuşak o kadar ani ve o kadar beklenmedik bir biçimde geliyor ki darbe; acıyı hissedene kadar önce faltaşı gibi açılmış gözlerle bakıyorum, bir an bir uyuşukluk oluyor -sanki hiç acımayacakmış gibi- her şey normal ve geçici geliyor. Birden acıyla kasılıyorum. En fazla acıttığı an biraz daha üstüne gidiyorum. Sonra siyaha boyanmış bir dairenin içine düşüyorum -yer beton- ve çarpıyorum ve başladığım yere geri dönüyorum. Dayanıyorum bir şekilde, bilirsiniz ki biraz kayıp bir insanım. Ama nereye kadar?