kalpteki

kahvenin önünden şöyle salınıp geçerken

hayat duruldu sanki zamana değmeden

bulaşır neşesi,konuşup söylerken

dağılırdı gam keder insanın kalbinde

mahallenin sevgilisi

kadeh gibi çınlar sesi

yaz kış acık penceresi

ah, Sabahat abla

patiskadan perdeleri

rüzgar taşır etekleri

saksıları çiçekleri

ah, kokuyor hala

camlarına vururken batan güneşin rengi

radyoda incesaz söyler kalptekini

ne ruhun esrarı ne aşkın kudreti

herkes öder gün gelir hayırına düşeni

mahallenin afliisi

siyah meşinden ceketi

yara gibi gülümserdi

ah, Eşref abi

rakıyı susuz içerdi

sabahat ablayı sevdi

ortalığı duman etti

ah, Eşref abi

ikiside sahipsizdi kimse bilmez neden bitti

kavuşmadan kaderleri bu şarkı bitti...