ah ya o uzaya gidilecek, ya o uzaya gidilecek

Wandering stars, for whom it is reserved
The blackness of darkness forever

yatacak yeriniz yok

Downpressor man, where you gonna run to?

Tell me, downpressor man, where you gonna run to on that day?

If you run to the sea the sea will be boiling on that day

If you run to the rocks the rocks will be melting on that day

And if you make your bed in hell, I will be there

Make your bed in hell, I will be there
I said, make your bed in hell, I will be there on that day

Yıldızlara baktırdım, fallarda çıkmıyorsun

Düğmem kopuk paçam sökük

Oramda buramda çengelli iğneler

Bir de çengelli iğne nazar bozar derler

bending new corners

He didn't even say goodbye
He didn't take the time to lie
Bang bang, he shot me down
I hit the ground
Bang bang, that awful sound
My baby shot me down

Sema ederken, bir ayam yere bir ayam göğe doğru, düşündüm CMYK baskı RGB ise web içindi. Yamuk -bizim oralarda alacalı bir kedi ismi- bir eğri çizen eteğimin uçlarına dalıp gitmişken gözlerimi kapattım, önüme eski çağlarda yaşamış insanların nedense bir ayıya benzettiği yıldız dizilimi geldi. Pul payetlerle işlenmiş gökyüzünde yaşayan hayvanlar alemini düşünürken ben, kulağım çanda (kapıdaki). Yokuş üzerindeki minik inimde yanan odun kokusunu değil de içime, acı çekiyorum. Sanki rüyamda Ayasofya'da minik bir çarşınınn içindeyim. Bir at bana doğru dört nala koşuyor, yeleleri başka bir renk. Hiçbir şey o tanıdık his kadar yakın olamaz.

Düdüklü tencereden gelen ses sinekli bir oryatoryo.

Özel bir kış paketi ile hazırlandım ben bu yaza, mini zen bahçeme taşlar, mineraller diktim. Sinir bozucu tamiratlarla geçti bu kış, park yapılmaz dedim, dinletemedim. 2026, Ağustos, yıldız dizilimi der ki -hava bir açık bir kapalı- sufi bir tavuk gibi geçmiş olcak 46 senelik hayatın. Yere döktüğüm kedi mamaları gibi gökyüzü, öyle karışık. Ben de dururur muyum, daldım makasla elimdeki noktalı kağıtlara. Telefon çaldı, içimden geçen turuncu, yeşil, çingene pembesi hislere aldırmadım. İlmek ilmek örülmüş, ince ince düşünülmüş bir alınyazısı bu bendeki sonuçta. Arayan bir daha arar, zaten o değildir. Zahmet edip yalan söylemeye bile  tenezzül etmedi, canım efendim, caanım efendim. Botlarım da sıkıyor zaten, dur ben bir çay demleyeyim.

August 2026: There Will Come Soft Rains

In the living room the voice-clock sang, Tick-tock, seven o'clock, time to get up, time to get up, seven o'clock! as if it were afraid that nobody would. The morning house lay empty. The clock ticked on, repeating and repeating its sounds into the emptiness. Seven-nine, breakfast time, seven-nine!

In the kitchen the breakfast stove gave a hissing sigh and ejected from its warm interior eight pieces of perfectly browned toast, eight eggs sunny side up, sixteen slices of bacon, two coffees, and two cool glasses of milk.

"Today is August 4, 2026," said a second voice from the kitchen ceiling, "in the city of Allendale, California." It repeated the date three times for memory's sake. "Today is Mr. Featherstone's birthday. Today is the anniversary of Tilita's marriage. Insurance is payable, as are the water, gas, and light bills."

…..

Five o'clock. The bath filled with clear hot water.

Six, seven, eight o'clock. The dinner dishes manipulated like magic tricks, and in the study a click. In the metal stand opposite the hearth where a fire now blazed up warmly, a cigar popped out, half an inch of soft gray ash on it, smoking, waiting.

Nine o'clock. The beds warmed their hidden circuits, for nights were cool here.

Nine-five. A voice spoke from the study ceiling: "Mrs. McClellan, which poem would you like this evening?"

The house was silent.

The voice said at last, "Since you express no preference, I shall select a poem at random." Quiet music rose to back the voice. "Sara Teasdale. As I recall, your favorite….

There will come soft rains and the smell of the ground,

And swallows circling with their shimmering sound;

And frogs in the pools, singing at night,

And wild plum trees in tremulous white,

Robins will wear their feathery fire,

Whistling their whims on a low fence-wire;

And not one will know of the war, not one

Will care at last when it is done.

Not one would mind, neither bird nor tree,

If mankind perished utterly;

And Spring herself, when she woke at dawn,

Would scarcely know that we were gone.

.....

The crash. The attic smashing into kitchen and parlor. The parlor into cellar, cellar into sub-cellar. Deep freeze, armchair, film tapes, circuits, beds, and all like skeletons thrown in a cluttered mound deep under.

Smoke and silence. A great quantity of smoke.

Dawn showed faintly in the east. Among the ruins, one wall stood alone. Within the wall, a last voice said, over and over again and again, even as the sun rose to shine upon the heaped rubble and steam:

"Today is August 5, 2026, today is August 5, 2026, today is…"

Kumkuma

- The initials HD in the name Henry Dark refer to Humpty Dumpty.

- Who?

- Humpty Dumpty. You know who I mean. The egg.

- As in « Humpty Dumpty sat on a wall? »

- Exactly.

- I don’t understand.

- Humpty Dumpty: the purest embodiment of the human condition. Listen carefully sir. What is an egg? Is it that which has not yet been born. A paradox, is it not? For how can Humpty Dumpty be alive if he has not been born? And yet, he is alive – make no mistake. We know that because he can speak. More than that, he is a philosopher of language. « When I use a word, Humpty Dumpty said, in rather a scornful tone, it means just what I choose it to mean – neither more nor less. The question is, said Alice, whether you CAN make words mean so different things. The question is, said Humpty Dumpty, which is to be master – that’s all. »

- Lewis Carroll.

- Through the Looking Glass, chapter six.

- Interesting.

It’s more than interesting, sir. It’s crucial. listen carefully, and perhaps you will learn something. In his little speech to Alice, Humpty Dumpty sketches the future of human hopes and gives the clue to our salvation: to become master of the words we speak, to make language answer our needs, Humpty Dumpty was a prophet, a man who spoke truths the world was not ready for.

- A man?

- Excuse me. A slip of tongue. I mean an egg. But the slip is instructive and helps to prove my point. For all men are eggs, in a manner of speaking. We exist, but we have not yet achieved the form that is our destiny. We are pure potential, an example of the not yet arrived. For man is a fallen creature – we know that from Genesis. Humpty Dumpty is also a fallen creature. He falls from his wall, and no one can put him back together again – neither the king, nor his horses, nor his men. But that is what we must all now strive to do. It is our duty as human beings: to put the egg back together again. For each of us, sir, is Humpty Dumpty. And to help him is to help ourselves.

- A convincing argument.

- It’s impossible to find a flaw in it.

- No cracks in the egg.
- Exactly

zaten hep yeşildi fındık dalları

Herşey iyi de, diyeceksiniz, kedi sevmek nedir? Kedi sevmek insanları, sokakları ve şeyleri sevmekten farklı birşey mi? Bilge Karasu, 'kedi sevmek, kedinin, kendisini seven (kendisinin de sevdiği) kişi karşısındaki umursamaz bağımsızlığını baştan kabul etmek demektir' der bir masalında, ben bu farklı sevme biçimini bundan daha iyi tanımlayan bir cümleye rastlamadım bugüne dek. Sahip olmayı yadsıyarak, ya da, sahip olmamayı göze alarak sevmek insanoğluna pek güç gelir. Sevgiyle mülkiyet duygusu öteden beri ortak yaşardır onda, sevgi bağını çoğu kez de tek yanlı, gerçek bir bağ haline sokmaya alışmıştır. Sevdiği kişinin bağımsızlığına da, kendi bağımsızlığına da kolay kolay katlanamaz. Bunu eleştiri, suçlama konusu saymamak gerek gene de: İnsanlar, eninde sonunda, kedi sevenler ve sevmeyenler olarak da pekala ikiye ayrılabilirler. Bir de, benim gibi, yolun sonuna varamayacağını bile bile kedi sevmeyi öğrenmeye çalışanlar vardır.

Kedinin sevgi 'anlayış'ındaki farklılık, gülünç gelebilir ama, farklı bir mantığa bel bağlamasından gelir. İnsanlar, kendi doğalarının terimleriyle sevgisiz, hain ya da bencil sayarlar ya kediyi, onun herhalde bu tür kaygıları yoktur. Oynaşmak; sevmek, sevilmek istediği an buradadır. İstemediğinde çekip gider, sizin doyumunuz yarıda kalmış, ona vız gelir.